Van de communiteit
Vijf oktober nam Antoon Boks en zijn zus hun broer Jan mee naar
‘Aqua Viva’ te Nijmegen, een zorg- en verpleeghuis met een gesloten
afdeling, om daar verzorgd te worden. Een intriest en diep
verdrietig moment. Jan begreep niet wat er gaande was. Het was een
afscheid zonder afscheid. Geen broederlijke omhelzing, geen : “Het
ga je goed” of “Kom gauw weer eens terug”. Alleen een stilte die
pijn doet toen de auto de oprit uitreed.
Wij verliezen met het vertrek van Jan een huisgenoot met een enorme
verdienste voor de communiteit en het klooster. Het huis heeft onder
zijn leiding en vaak met eigen hand een grote gedaanteverandering
ondergaan, van zolder tot kelder, en werd geschikt gemaakt voor
nieuwe mogelijkheden van apostolaat zoals het Dackhues en nu het
Centrum. Bij de vernieuwde inrichting van de kapel was hij de
dragende kracht aan wiens spiedend oog niets ontging. Hij was ook de
initiatiefnemer voor de bouw van de Herberg. Van de eerste schop in
de grond tot aan de oplevering was hij er bij om erop toe te zien
dat er goed werk geleverd werd. Maar wat we vooral in hem bewonderen
was zijn dienstbaarheid. Hij stond voor je klaar al je hem nodig had
en zelfs als je dacht hem niet nodig te hebben. We zullen hem
missen. Nu al. God geve, dat het hem goed gaat en hij ‘Aqua Viva’
als een nieuw thuis mag voelen.
Na het vertrek van de studentbroeders bleven we met zijn vieren
achter. We hoopten met elkaar ook voluit nog jaren door te gaan maar
Alzheimer’s ziekte waarmee Jan getroffen werd verstoorde die hoop.
We zagen het aankomen, begrepen dat er een dag zou komen, dat we hem
moesten laten gaan. Nu zijn we met zijn drieën. We moeten verder. Er
valt nog veel te doen. De overdracht van de kapel van de communiteit
naar het Centrum vraagt veel tijd en overleg met de kapelgroep, het
bestuur van het Centrum en Provincialaat. We komen er beslist uit.
Daar hebben wij alle vertrouwen in.
Namens de communiteit,
Paul
Minke OP